Pomidory to jedne z najbardziej wymagających warzyw. Wymagają dużej ilości światła i ciepła. Nie znoszą przymrozków i wyróżniają się bardzo długim okresem wegetacyjnym.

Niestety uprawa pomidorów na gruncie nie jest prosta i w zasadzie ogranicza się do kilku najcieplejszych miesięcy, to jest okresu maj - wrzesień.

Sadzenie pomidorów w szklarni znacznie wydłuża ten okres i pozwala na uzyskanie efektywniejszych plonów. Kiedy zatem sadzić pomidory w szklarni i jak to zrobić najlepiej? Sprawdzamy!

Wymagania dotyczące gleby i przygotowanie stanowiska do sadzenia pomidorów

Pierwszym krokiem na drodze do wydajnych plonów jest odpowiednie przygotowanie gruntu. Gleba szklarniowa przeznaczona pod uprawę pomidorów powinna być żyzna, obfita w składniki odżywcza i lekko kwaśna (pH o wartości 5.5 - 6.5). Najlepiej zmieszać ją z kompostem lub obornikiem. Zaleca się, by na jeden metr kwadratowy przestrzeni, zastosować nawóz w ilości 3 - 4 kg i to na głębokości mniej więcej 30 - 40 cm.

Podczas przygotowania gleby szklarniowej pod pomidory, warto zadbać o trochę kory drzew, bądź sieczkę słomianą. Wykładamy nimi powierzchnię gleby (zagonów), dzięki czemu będzie ona jeszcze lepiej odbijać światło. Jest to szczególne ważne w kontekście procesu fotosyntezy i jego efektywności w początkowej fazie wzrostu rośliny.

Kiedy najlepiej sadzić pomidory w cieplarni?

Termin sadzenia i zbioru pomidorów jest zależny od specyfiki szklarni. Jeśli jest to szklarnia ogrodowa nieogrzewana, sadzić pomidory można już w kwietniu, a więc w miesiąc przed rozpoczęciem ich "gruntowego" okresu wegetacji. Analogicznie postępujemy w przypadku zbiorów. Optymalnym miesiącem będzie w tym przypadku październik.

W szklarni ogrzewanej pomidory można uprawiać dwukrotnie w ciągu roku. Uprawy dzielimy wtedy na wiosenne i jesienne. Uprawę wiosenną sadzimy już na początku lutego, aczkolwiek warunkiem jest odpowiednie doświetlenie rozsady w grudniu i w styczniu (okres jej produkcji). Jeśli nie ma takiej możliwości, pomidory sadzimy dopiero w marcu. Z kolei uprawę jesienną sadzimy pomiędzy 10 a 25 lipca. Jeśli zrobimy to później, uzyskane w ten sposób plony będą posiadać zbyt małą liczbę słabo zawiązanych owoców, czyli tak zwanych gron.

Jak sadzić pomidory w szklarni?

Pomidory należy sadzić po 2 rzędy, które umiejscowione są w odległości 40 - 60 cm. Należy pamiętać, by pomiędzy poszczególnymi rzędami znajdowała się przerwa o szerokości 70 - 90 cm. Rośliny zasadzone w rzędach powinny być oddalone od siebie na odległość około 40 cm. Dzięki temu pielęgnacja roślin jest o wiele łatwiejsza, podobnie zresztą jak ich zbiór. Odpowiednia odległość pomiędzy roślinami ułatwia również krążenie powietrza w obrębie szklarni.

Jeśli szklarnie są usytuowane w linii wschód - zachód, poszczególne rzędy roślin powinny biec w poprzek, to jest z północy na południe. Dzięki temu każda z roślin będzie miała dostęp do możliwie największej ilości światła, co oczywiście przełoży się na efektywność samych upraw.

Jeżeli chodzi o wietrzenie, inwestując pieniądze w szklarnie poliwęglanowe możemy zaopatrzyć się także w automatyczne otwieranie okna w szklarni, w celu utrzymania odpowiedniej temperatury wewnątrz tunelu szklarniowego.

1. Sadzenie pomidorów a przygotowanie ziemi

Ziemia pod uprawy pomidorów w szklarni powinna zostać odpowiednio wyrównana. Następnym krokiem jest wyznaczenie poszczególnych rzędów, uwzględnienie podanych wyżej odległości i wykopanie dołków, w których zostaną zasadzone rośliny. Wiele osób korzysta ze specjalnego dołownika, który należy wbić w określonym miejscu w ziemię. Jeśli pomidory rosły wcześniej w doniczkach, należy je zasadzić w grządkach na dokładnie taką samą głębokość. Każda z roślin powinna być podlana mniej więcej jednym litrem wody.

2. Podwiązanie pomidorów

Gdy już wszystkie powyższe kroki zostaną wykonane, należy zadbać o odpowiednie podwiązanie sznurkiem roślin do drutu rozciągniętego wzdłuż rzędu. Najlepiej, jeśli w tym celu wykorzysta się standardowy drut stalowy (powinien być pokryty warstwą cynku) o średnicy około 4 mm.

Jak podwiązać pomidory?

Najlepiej jeden koniec sznurka podwiązać bezpośrednio do drutu (mniej więcej na wysokości 200 cm nad glebą), podczas gdy drugi koniec powinien okręcić łodygę rośliny. Dobrą praktyką jest okręcanie spiralne, dzięki któremu struktura rośliny nie jest tak bardzo narażona na uszkodzenia. Roślina powinna być zawiązana w miarę możliwości luźno, dzięki czemu będzie mogła swobodnie wzrastać. Gdy roślina stanie się wyższa, łodygę należy okręcić ponownie, by móc ją bezpiecznie ustabilizować.

3. Słów kilka o opryskach

Jeśli zależy nam na zdrowych i ekologicznych uprawach, warto stosować tylko naturalne opryski. Optymalnym rozwiązaniem jest wykorzystanie preparatów zawierających wyciągi pokrzywy, skrzypu lub żywokostu. Dzięki wspomnianym preparatom zmniejszymy ryzyko wystąpienia chorób grzybowych. Jako nawóz można stosować tak zwaną gnojówkę pokrzywy, która zresztą jest bardzo polecana w uprawie pomidorów.

Choroby pomidorów - na co zwrócić uwagę?

Pomidory - jak każda inna roślina - są podatne na wiele różnych chorób. Najczęściej wywołuje je zbyt duża wilgotność powietrza, która może doprowadzić do powstania chorób grzybowych i tak zwanych przędziorków.

Jedną z dość częstych chorób na którą cierpią pomidory, jest tak zwany mączniak prawdziwy. Choroba ta wywołana jest przez działanie grzyba, którego działanie można poznać po charakterystycznych, białych plamach na liściach, ogonkach liściowych i pędach. Z biegiem czasu plamy te są coraz bardziej wyraziste i większe. Mącznik to bardzo niebezpieczna choroba, gdyż bardzo szybko rozpowszechnia się na sąsiednie uprawy. Co gorsza - usunięcie mącznika jest bardzo trudne.

Kolejną chorobą na którą warto zwrócić uwagę jest tak zwana "zaraza ziemniaka". Jest ona jeszcze bardziej niebezpieczna i zjadliwa niż mączniak, gdyż może doprowadzić do zniszczenia całej uprawy już w przeciągu kilku dni. Objawia się ona wystąpieniem charakterystycznych, szarych plam a następnie czarnieniem i zamieraniem pędów. Zaraza ziemniaka niszczy również owoce.

W walce z nią pomagają jedynie fungicydy.